Właściwie lepiej pominąć szczegóły. „Jadę za granicę”. „Wyjazd dziennikarski”. „Kilka dni w Niemczech”. Bo jeśli powiem za dużo, będę musiał wytrzymać spojrzenie pełne podejrzliwości połączonej z zazdrością. „Sędziować w konkursie? Ale to co? Będziesz od rana do wieczora pił najlepsze wina? Przez trzy dni? Ty to masz życie”.

Spróbujcie grzecznie sprostować. Nie uwierzą. Tymczasem niekwestionowana przyjemność związana z piciem wina wymaga – jak wiadomo – spełnienia kilku warunków: przyjemnie jest to robić w kameralnym kręgu przyjaciół, bez zbędnego pośpiechu, nad talerzem z czymś smacznym i do wina pasującym. Miło jest spojrzeć od czasu do czasu na etykietę, zamienić dwa słowa o apelacji albo producencie, wreszcie: prawdziwie błogo jest rzeczone wino... pić.

SZYBKO, CIEMNO, SUCHO

Żadna z tych radości nie jest dana jurorowi międzynarodowego...