Tomasz Ponikło: Na jakie specyficzne formy cierpienia narażony jest polityk, czy szerzej - osoba publiczna?

Ewa Woydyłło-Osiatyńska: Tym, co odróżnia osobę publiczną od osoby zwyczajnej, są popularność i władza. Jedno i drugie wiąże się z ambicją. W wymiarze publicznym przekłada się to na względnie wysoki status. Poczucie wartości zależy wtedy od tego, czy władzę i popularność posiadam, czy tracę. Władza to nie tylko rząd dusz, to także, mówiąc banalnie i brutalnie: kasa. W Polsce mobilność społeczna nie jest łatwa; wciąż trudno przebić się do wyższego stanu posiadania. A władza daje od razu spektakularny awans: samochód, kierowcę, darmowe bilety na środki komunikacji, zwolnienie z płacenia mandatów. Łatwo przyzwyczaić się do tego statusu i kiedy władzę się traci lub nie zyskuje jej na miarę ambicji, zaczyna się cierpieć. Może to też wynikać...