Położony nad Łabą niemiecki Hamburg to doskonały przykład harmonijnie rozwijającego się zielonego miasta, w którym tworzy się infrastrukturę rowerową, przebudowuje dzielnice i dba o zieleń. Zgodnie z hamburskimi założeniami planistycznymi do najbliższego parku powinniśmy dotrzeć po maksymalnie piętnastu minutach marszu.

Koncept „zanurzenia mieszkańców w zieleni” o wiele prościej zrealizować w miastach nowo tworzonych. W Kirunie na północy Szwecji, mieście przeniesionym na nowe miejsce, gdy na skutek prac w pobliskiej kopalni grunt zaczął się osuwać, hamburski warunek przyjęto jako kluczowy dla planowania w nowej odsłonie. W Warszawie, mieście z historią, możemy jedynie pracować na tym, co tu i teraz. Jednak jako mieszkaniec Żoliborza na brak zieleni nie mogę narzekać – do dwóch parków w dzielnicy docieram odpowiednio w dwie i trzy minuty.

Obecność zieleni jest kluczowa...