Największym paradoksem zbliżającej się kampanii prezydenckiej będzie kompletne pomieszanie ról. Zwykle opozycją nazywa się takich, którzy chcą odsunąć sprawujących władzę od zajmowanych urzędów. Tyle tylko że na skutek (wielokrotnie na łamach "TP" sygnalizowanego) absurdu konstytucyjnego, urzędujący prezydent będzie u nas kandydatem partii opozycyjnej. Wysadzić z siodła będzie go próbował ten, kto ma realną władzę w kraju - szef rządu. Zabieganie przez prezydenta o reelekcję w opozycji do rządu raz już przećwiczyliśmy - w 2000 r.

Kontynuacja czy opozycja

Połączenie przewagi, którą daje samo sprawowanie urzędu, z tą, która wynika z krytykowania rządzących, jest - teoretycznie - mieszanką bardzo korzystną. Aleksander Kwaśniewski wykorzystał ją równie zgrabnie, co cynicznie. To Leszek Miller brał na siebie bezpośrednie...