Lodówka, lodówka, lodówka. Za oknem lodówka, w kuchni też lodówka. Sześcienna pustka pełna potencjalnych kontrastów: nieodgadniona i oczywista, banalna i tragiczna (gdy pusta), chłodna i gorąca (z zewnątrz). Przedmiot niby spowszedniały w uznośnianiu życia, a jednak (prawie) zawsze można z niego coś wyciągnąć. Choć nie zawsze było tak łatwo, przecież nasz Jagiełło przed kampanią grunwaldzką musiał mięso "zasalać" w beczkach. Na początku XX w. znalazło się coś znacznie lepszego: zamrażanie. Globalizacja stała się faktem. Przetwarzanie żywności na skalę przemysłową stało się faktem. Permanentna świeżość stała się faktem. Życie w mieście stało się łatwiejsze. ? propos życia w mieście, zawsze intrygowało mnie, dlaczego kiedy otwieram lodówkę, to zapala się światło, a kiedy otwieram zamrażarkę - to się nie zapala. Boleśnie przyziemne rozwiązanie znalazłem w książce Roberta H. Franka "The Economic Naturalist" (wydanej w Polsce pod mrożącym krew w żyłach tytułem: "Dlaczego piloci kamikadze zakładali hełmy?"). Odpowiedź brzmi: ponieważ lodówkę otwieram częściej. Jasne? No tak - ekonomia, głupku! Zamontowanie żarówki w zamrażarce się nie opłaca.