Przeczytałam artykuł Małgorzaty Nocuń o porodach w polskich szpitalach – poruszający i ważny. Chciałabym jednak dodatkowo zwrócić uwagę na kilka spraw. Po pierwsze, poród poprzez cesarskie cięcie „na życzenie” lepiej byłoby moim zdaniem nazywać porodem „z wyboru” – w tym drugim sformułowaniu jest więcej szacunku dla kobiet, to pierwsze sugeruje jej widzimisię, tak jak to próbują często przedstawić lekarze położnicy. Tymczasem – zwłaszcza po lekturze tego tekstu – możemy się chyba zgodzić, że to jest często przemyślana decyzja kobiety.

Po drugie, „poród siłami natury” w polskim szpitalu to rzadko jest poród naturalny: ok. 60 proc. rodzących dostaje syntetyczną oksytocynę i to nie jest bezpieczne ani nie wspiera fizjologii. W ogóle system w swojej konstrukcji nie wspiera fizjologii. Zakładam się, o co Państwo chcecie, że w 90 proc. strasznych historii porodowych występuje albo interwencja, albo problem z komunikacją – ignorowanie rodzącej i jej odczuć. Jak oczekiwać od kobiet zaufania do siebie, jeśli przez całą ciążę jest ono nieświadomie podkopywane na każdej wizycie, której celem jest znalezienie komplikacji? Jestem przeciwna zrzucaniu odpowiedzialności za ten stan rzeczy wyłącznie na kobiety. Czy biorąc pod uwagę skalę braku realizacji standardu organizacyjnego opieki okołoporodowej można się dziwić, że kobieta zamiast potencjalnej traumy dla siebie i dziecka chce wybrać zaplanowane zakończenie ciąży?

CZYTAJ ARTYKUŁ MAŁGORZATY NOCUŃ:

CESARKA NA ŻYCZENIE. CO DRUGIE CIĘCIE WYKONYWANE JEST ZE WSKAZAŃ INNYCH NIŻ MEDYCZNE >>

Po trzecie, chciałabym zwrócić uwagę na kilka kwestii medycznych. Poród pośladkowy nie jest automatycznie zagrożeniem życia dla dziecka, może się ono urodzić bez komplikacji, zwłaszcza w pozycjach wertykalnych. Łożysko przodujące to takie, które zasłania szyjkę macicy, w przypadku kiedy się ona otwiera w porodzie, łożysko się rodzi pierwsze, a dziecko umiera z powodu niedotlenienia. Łożysko wrośnięte w ścianę macicy to inna komplikacja, częstsza w ciążach po cięciu cesarskim – ryzyko rośnie wraz z kolejnymi operacjami. Monitorowanie płodu poprzez KTG nie ma udowodnionego badaniami wpływu na poprawę bezpieczeństwa, zwiększa jedynie odsetek cięć cesarskich, tak samo jak wykonywanie kontrolnego, rutynowego zapisu przy przyjęciu do porodu. Dlatego WHO nie zaleca tego badania u wszystkich ciężarnych. Pisanie o nowoczesnych technologiach, które rzekomo chronią dzieci przed komplikacjami, jest moim zdaniem przykładaniem ręki do medykalizacji porodu i nie pomaga kobietom zaufać sobie.

Na koniec chciałabym wspomnieć o położnych, o których w tekście jest moim zdaniem za mało. A to one powinny móc obejmować ciągłą opieką wszystkie kobiety w czasie ciąży, porodu i połogu z pomocą lekarza – tylko jeśli jest taka potrzeba. To, że lekarze położnicy wyrażają obawy związane z tym, iż kobiety nie ufają naturze, zakrawa na ironię, bo to właśnie ich opieka – z definicji potrzebna tylko kiedy są komplikacje – potęguje i pielęgnuje ten strach.

Mimo wszystko cieszę się, że poruszacie Państwo temat opieki okołoporodowej. Ta debata jest nam zdecydowanie potrzebna.

Anna