Łaska i miłość

W słowniku staropolszczyzny miłość oznacza łaskę, miłosierdzie i litość. Natomiast łaska to tyle, co łaskawość, miłość i przychylność. Ze strony Boga spotykamy się z łaską, co oznacza, że Bóg do wszystkiego nastawiony jest niezmiennie życzliwie, gdyż Jego podejście do rzeczywistości jest uwarunkowane jedynie tym, że jest On miłością.

Dlatego gdy człowiek odpycha Bożą łaskę, Bóg nie odpłaca mu pięknym za nadobne, przeciwnie, okazuje człowiekowi miłosierdzie, litość, co nie ma nic wspólnego z upokarzaniem, a nawet przebaczeniem. Bóg po prostu nie umie się gniewać, gdyż nie może przestać kochać. Jego nastawienia do człowieka nic nie potrafi osłabić ani zmienić. „Pan powiedział do Mojżesza: »Przemów do wszystkich Izraelitów: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty, Pan, Bóg wasz!«. Po wiekach Syn Boży za Ojcem powtórzy: „Słyszeliście, że powiedziano: Będziesz miłował swego bliźniego, a nieprzyjaciela będziesz nienawidził. A Ja wam mówię: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za waszych prześladowców, abyście byli synami waszego Ojca, który jest w niebie. On sprawia, że słońce wschodzi dla złych i dobrych, i zsyła deszcz dla sprawiedliwych i niesprawiedliwych. (...) Bądźcie więc tak doskonali, jak doskonały jest wasz Ojciec Niebieski”.

Ta dobra rada, wzięta poważnie, niejednego oburza – przecież jakaś sprawiedliwość być musi i Bóg, niechby tylko po śmierci, powinien za zło karać, a za dobro wynagradzać. Nie można jednakowo traktować ofiar i oprawców! Nie można nie widzieć różnicy między swoimi i obcymi, przecież bliższa ciału koszula. Ale Bóg przez Mojżesza mówi: „Gdy w waszym kraju osiedli się cudzoziemiec, nie będziecie go uciskać. Będziecie go traktować jak każdego mieszkającego tu Izraelitę i będziecie go miłować jak siebie samego, bo i wy byliście cudzoziemcami w ziemi egipskiej. Ja jestem Panem, waszym Bogiem!”. Nie wystarczy literalnie przestrzegać przepisów prawa, a nawet przykazań. Apostoł Jan napisał: „Umiłowani, miłujmy się nawzajem, bo miłość pochodzi od Boga, a każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga. Kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością”.

Boże podejście do rzeczywistości przymusza do nieustannego kwestionowania zastanej rzeczywistości i wychodzenia poza utarte schematy jej rozumienia. Tymczasem wcale nierzadko przywołuje się Boga po to, by uniemożliwić Mu działanie „według Jego serca” i poniekąd przymusić do zaspokajania doraźnych potrzeb politycznych czy kościelnych. Zanim więc zaczniesz namawiać Boga, by „błogosławił tym, którzy ciebie będą błogosławić, a tym, którzy tobie źle życzą, złorzeczył”, zobacz, czy „przez ciebie otrzymają błogosławieństwo wszystkie ludy ziemi”. ©