Krótkie sprostowanie w sprawie Norwegii. Mam nadzieję, że opinia jednego Polaka z Norwegii nie będzie w tym przypadku wiedzą, z którą będzie Pan szedł przez resztę życia. Znam Norwegię od ponad 20 lat, a od 6 mieszkam w niej na stałę. Wybór podyktowany raczej zauroczeniem krajem i ludzmi niż względami ekonomicznymi, chociaz one też były brane pod uwagę. Pracuję w małej wiejskiej szkole podstawowej, gdzie między innymi pomagam polskim dzieciom (10 dzieci-sporo) w procesie integracji. Powiem tak. Takiej gościnności i akceptacji jakiej tutaj doznałem, życzyłbym każdemu. Myślę, że podobne wrażenie mieli inni Polacy tutaj mieszkajacy, przynajmniej tak mówią. Pełna otwartość, ogromna chęć niesienia pomocy. Tylko brać. Znam Norwegów od dalekiego Finmarku po Oslo i w swoim ponad 20 letnim doświadczeniu z krajem fjordów, tyklo raz spotkałem się z jakąś niechęcią do mnie, jako Polaka. Jasne, że są i ci którzy niechetnie pomagaja, że nie wszystko jest piękne, bo nie jest. Myślę jednak, że w zdecydowanej większości Norwedzy to ludzie bradzo gościnni i pomocni. Natomiast gdzie jest problem, i skąd też wzięła się byc moze negatywna opowieść o Norwegii Pana znajomego. Problem są sami Polacy, którzy z tego butiku gościnności nie potrafią korzystać. Istnieje jakaś ogromna potrzeba wśród nas do kiszenia się we własnym sosie. Do jakiegoś typu gettyzacji kulturowej. Soboty przy resecie alkoholowym, a w niedzielę polska msza z księdzem, który dostrzega głównie wady u Norwegów (ja wybralem ksiedza z Wietnamu, mowi o milosci do Innych). Polacy to potęga, "bez nas to kto by im zbierał truskawki i budował domy". Dla bardzo dużej grupy Polaków Norwedzy to «Norki», lenie i chamy. Polakom opornie idzie nauka norweskiego. Niektórzy po 10 latach pobyty są w stanie jedynie przywitać się po norwesku i zrobić zakupy. Ostatnie badania przeprowadzone przez Państwowe Biuro Statystyczne pokazało wyraźnie, że Polacy mimo, że są najlepiej pod względem ekonomicznym stojąca grupą imigrantów, to jednocześnie są najbardziej niezadowoleni z mieszkania w Norwegii. Na głowę biją nas Somalijczycy, Erytrejczycy i inni. Norwedzy zdziwieni, że ci którzy są (przynajmniej tak się wydawało) tak blisko kulturowo do Norwegii, jednocześnie są tak daleko. Ja zdziwiony nie jestem, bo sporo widziałem i słyszałem. Prosiłbym więc ostrożnie z pojedynczymi opiniami tych, którzy «byli» w Norwegii. A teraz ma Pan inną opowieść, a do prawdy trzeba pewnie dotrzeć samemu. Miłego poszukiwania, jesli najdzie ochota i Wesołych Świąt.

Proszę poszperać w necie, z łatwością znajdzie Pan informacje o mniej i bardziej oficjalnych aliansach międzynarodowych wspierających i zwalczających dyktatorski rząd syryjski. O biorących udział w walkach różnorakich pod względem etnicznym, narodowościowym czy religijnym ugrupowaniach. Bez googla nawet łatwo sobie wyobrazić, że w tego rodzaju konflikt siłą rzeczy muszą być - i oczywiście SĄ - zaangażowane światowe mocarstwa. Szczytem obłudy i hipokryzji jest w tej sytuacji stwierdzenie "Czy to, że jakieś narody nie potrafią żyć w pokoju ma być argumentem..." - wstyd na Pana, Pańskich wychowawców i nauczycieli. Pańska wyraźna sugestia, że 'skoro prowadzą wojne domową, powinniśmy patrzeć aż się nawzajem wyrżną - jest po prostu haniebna.

Znamy argumenty polityków. Warto poznać co mówi Bóg i przemawiać w Jego imieniu. To jest obowiązek nas chrześcijan. Głosić słowo Boga a nie polityka.