Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
On to, istniejąc w naturze Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby być na równi z Bogiem, lecz sam siebie poniżył, przyjąwszy naturę sługi. Stał się podobny do ludzi i w zewnętrznej postaci uznany za człowieka. Uniżył samego siebie, stał się posłuszny aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej”.
Dzisiaj o tym, że Jezus był podobny do człowieka, już byśmy nie powiedzieli. Bliższe jest nam inne sformułowanie z tego listu. O ile Jezus nie chciał być „na równi z Bogiem”, to z całą pewnością chciał być, był i jest nadal – na równi z człowiekiem. Jest człowiekiem od początku do końca; nawet grzech nie jest Mu obcy. Nie żeby sam grzeszył, ale na samym sobie przekonał się przecież, co grzech potrafi zrobić z człowieka. Wielki Piątek – i każdy piątek powszedni – wciąż o tym przypominają. Grzech jest mieczem obosiecznym. Rani i zabija zarówno tego, kogo ugodzi, jak i tego, kto nim włada.
Jeśli Bóg ma być prawdomówny, człowieczeństwo Syna Bożego nie może być jakąś namiastką ludzkiej natury. Bóg przecież nie robi nic na pół gwizdka, czy tym bardziej na niby. Jest wszechmocny, a zatem nie potrafi być i działać „tylko trochę”. Kiedy człowiek zażądał od Boga dowodu na Jego prawdomówność i miłość, dowód ten otrzymał. Pamiętamy, co Jezus radzi swoim wyznawcom: „Słyszeliście, że powiedziano: »Oko za oko, ząb za ząb«. A Ja wam powiadam: Nie zwalczajcie [zła] złem! Lecz jeśli ktoś uderzy cię w prawy policzek, nastaw mu drugi. A temu, kto chce procesować się z tobą i zabrać ci suknię, oddaj także płaszcz. A jeśli ktoś zmusza cię do jednego tysiąca [kroków], idź z nim dwa tysiące. Daj temu, kto cię prosi, i nie odwracaj się od tego, kto chce od ciebie pożyczyć. Słyszeliście, że powiedziano: »Będziesz kochał bliźniego, a nienawidził wroga«. A Ja wam powiadam: Kochajcie waszych wrogów i módlcie się za prześladowców, abyście stali się synami waszego Ojca, który jest w niebie. Bo Jego słońce wschodzi nad złymi i dobrymi, a deszcz spada na sprawiedliwych i niesprawiedliwych”.
Strach pomyśleć, ale powyższe rady zastosowaliśmy względem Jezusa. Nie tylko zażądaliśmy od Niego przysłowiowego płaszcza, rozbierając Go do naga, ale zabraliśmy Mu życie. Jak bardzośmy się łudzili, nie pamiętając, że od śmierci silniejsza jest miłość, gdyż jest ona imieniem Boga!
Według Pawła Apostoła oznacza to, że Bóg „nie wybucha gniewem. Wszystko wytrzymuje, wszystkiemu wierzy, wszystkiemu ufa, wszystko przetrwa”. Tę Pawłową naukę podjął Franciszek, mówiąc, że „miłosierdzie to imię Boga”. Skoro Bóg się nie gniewa, zanim zaczniemy Boga przepraszać, pomyślmy o sobie, o tym, kto na kogo się pogniewał. To nie Bóg odwrócił się do nas plecami, lecz my co i raz pokazujemy plecy Bogu. Jeśli ktoś ma się odwrócić – czyli nawrócić, zmienić swoje nastawienie – to nie Bóg, ale my, jego dzieci. On jest przy nas i czeka, kiedy podniesiemy głowy i popatrzymy mu w oczy. ©
