Przeżywanie Wielkanocy jest przeżywaniem wiary chrześcijańskiej, także tradycji, jest też po prostu obyczajem. Kiedy czytam, że być może wszystko wymyślili jacyś ludzie, którzy nie wierzyli w zmartwychwstanie Jezusa, że opowiedzieli to wszystko tak, żeby z jednej strony było wiadomo, że to opowieść i nic więcej, z drugiej zaś tak, żeby jednak przyjęto ich opowieść jako relację o faktach – kiedy więc to czytam, zdumiewa mnie z jednej strony łatwowierność słuchaczy, którzy mieli dostęp do świadków, a z drugiej podziwiam geniusz opowiadaczy, którzy pozostawiwszy tyle przestrzeni sprawom niewyjaśnionym, niewidzianym przez nikogo, jednym słowem dziwnym, nie mieli z tym kłopotów. Nie mieli w tym sensie, że wiadomość się rozeszła i przetrwała mimo całego ładunku nieprawdopodobieństwa. Zresztą, powiedzmy to za licznymi autorami, fenomen Jezusa z Nazaretu jest czymś na tyle zaskakującym, że...