To miasto nie przyzwyczaja do ciszy. Dlatego gdy Barcelona nagle milknie – gdy nikt nie dyskutuje w barze na rogu, gdy fale turystów nie przetaczają się uliczkami, gdy nawet sąsiad musi dać sobie spokój z cotygodniowymi imprezami – można się tutaj poczuć obco.

Po raz pierwszy Barcelona milknie w marcu. Po pustych ulicach przemykają jedynie ci, którzy przemykać muszą: starszy farmaceuta, ekspedientki, przemęczeni lekarze. I ci, którzy na przemykanie dostali specjalną przepustkę. Wśród tych drugich ja i mój pies. Wychodzimy na nudne spacery po miejskim pustkowiu, gdzie wszystkie drogi i tak prowadzą w jedno miejsce: do osiedlowego parku. Tu oboje możemy zachwycić się faktem, że w mieście ostały się jednak inne osobniki naszego gatunku. Gdy psy załatwiają swoje psie potrzeby, ludzie załatwiają własne, przez lockdown zaniedbane. Rozmawiamy.

W kwietniu przeważają...