W sobotę rano w katalońskiej sto- licy słychać krzyki. I to nie te codzienne, do których duże miasto przyzwyczaja, jak pokrzykiwanie rodziców za rozpędzonymi na hulajnogach dziećmi czy wołania sklepikarzy za klientami, którzy zapomnieli reszty. Tym razem treść zbija z tropu. „Rozwój, rozwój, rozwój!” – niesie się po ulicach Barcelony.

Po chwili wyjeżdża zza rogu starszy mężczyzna, rowerzysta. Zatacza na placu większe i mniejsze koła: „Inwestycje, tylko to się liczy!”.

Gdy przejeżdża obok restauracyjnych stolików, drzemiące psy – towarzyszące tym, którzy wpadli na poranną kawę – podrywają się do szczekania. Zebrani, w tym ja, z zaciekawieniem wyciągamy głowy.

„Po co nam ptaki? Więcej samolotów!” – znowu słyszymy.

Tu już niektórzy zaczynają rozumieć. Inni zrozumieją za chwilę, gdy towarzysząca rowerzyście kobieta zacznie rozdawać gazetki informacyjne. Na...