Nicolas Sarkozy zaczął pierwszą kadencję prezydencką od niespodzianki: otworzył nowy rząd na lewicę i centrum, choć szczególnie ta pierwsza wcale o to nie zabiegała. Strategia prezydenta jest taka: wygrał wybory dzięki politycznej wyrazistości i od razu otwiera się na postulaty byłych konkurentów. Tak upiecze co najmniej trzy pieczenie naraz. Primo: zaskarbia zaufanie dużej części elektoratu centrowego i umiarkowanie lewicowego, co w wyborach parlamentarnych (10 i 17 czerwca) jeszcze poprawi wyniki prawicy. Secundo: obezwładnia opozycję - Partia Socjalistyczna pogubiła się, a jej przywódcy ciągle ostrzegają, że autorytaryzm "Sarko" zagraża Francji. Kto weźmie te przestrogi serio, skoro prezydent bierze adwersarzy do rządu? Tertio: Sarkozy i premier Fillon stworzyli gabinet nie z partyjnego klucza (jak Chirac: z ludzi wiernych, ale często biernych), lecz z klucza profesjonalizmu.