Zanim znajdzie czas na rozmowę, Issam Hajali musi zamknąć sklepik z biżuterią, który prowadzi przy jednej z głównych ulic Bejrutu. Słucham go więc późną nocą: – Pierwszą gitarę dostałem od przyjaciela, który widział, jak bardzo pasjonował mnie rock. To był tani, prymitywny model. Trzeba go było stroić w specyficzny sposób, by w ogóle dało się grać. A jednak właśnie ta gitara stała się moją przepustką do muzycznych podróży. Minęło kilka lat i ten przyjaciel zginął. Cóż, w tej historii nie brakuje ofiar.

Z Bejrutem łączy go głęboka, lecz trudna relacja. W piosenkach Hajaliego jest nie tylko tchnienie wielokulturowej śródziemnomorskiej metropolii, lecz także dramat wojny, strachu i śmierci. Artysta otarł się o nią w 1976 r., kiedy do Libanu wkroczyły wojska syryjskie. Tylko refleks uchronił go wówczas od kuli snajpera. Wtedy, jedyny raz, zdecydował się opuścić ukochane miasto. W...