Być może to Galeriusz, cesarz zaliczony w poczet rzymskich bogów jako Divus Galerius, powinien w pamięci chrześcijan zająć miejsce Konstantyna I Wielkiego. Ale największy prześladowca nowej religii, który dopiero na łożu śmierci przyznał się do porażki i odwołał represje, nie nadawał się na symbol adwokata wiary.

Co innego Konstantyn – i krzyż, który wedle legendy miał jemu i jego żołnierzom ukazać się na niebie w czasie walki z rywalem do rzymskiego tronu, Maksencjuszem, w 312 r.

Cesarz, nawrócony na chrześcijanstwo, już pod znakiem krzyża stanął 28 października tego roku do decydującego boju nad brzegiem Tybru. Wygrana w bitwie przy Moście Mulwijskim otworzyła mu drogę do Rzymu, zaś obraz tonącego we wzburzonej rzece Maksencjusza na stulecia awansował na Zachodzie do rangi ikonicznego.

Lecz Konstantyn I Wielki – cesarz Rzymu, pogromca barbarzyńców,...