Czy Polacy mają lepsze, czy gorsze elity niż sąsiedzi? Czy są lepsze, czy gorsze, niż mieliśmy w przeszłości? Możemy to w ogóle zmierzyć? To podstawowe pytanie gubi się w rytualnych dyskusjach o upadku inteligencji i wylewanej w pismach dla inteligentów frustracji spowodowanej widocznym schyłkiem społecznego znaczenia ich kasty. Inteligenta boli, że „naród” albo „lud” nie słucha go już tak jak dawniej, i stąd też nie darzy prestiżem, który inteligentowi miałby się należeć.

W 2013 r. w badaniach dotyczących hierarchii prestiżu w Polsce (prowadzonych od 1958 r.) strażak zdetronizował profesora uniwersytetu, przez dekady zajmującego pierwsze miejsce. Dwa następne miejsca w hierarchii prestiżu zajęli robotnik wykwalifikowany i górnik. Badacze CBOS-u zaobserwowali, że od lat w hierarchii prestiżu awansują „zwykłe” zawody – rolnik, robotnik, pielęgniarka – a zawody wymagające...