Ona: Wkurza cię, kiedy mówię o domu?
On: Staram się to rozumieć.
Uciekają od siebie. Błądzą oczami za oknem tramwaju. Ale tylko udają, że nie zwracają na siebie uwagi. W istocie nic innego ich nie interesuje. Zewnętrzny świat rozmywa się w świetle latarń. Płynie mimo nich.
On: Wkurza. Najbardziej chodzi mi o włosy, przecież wiesz.
Zerknąłem. Pomylony jakiś? Dziewczyna ma piękne, wściekle rude włosy.
Ona: A jeśli je zetnę?
On: Coo?
Ona: Wtedy już nikt nie będzie ich dotykał.
On: Błagam cię...
Ona: Będzie ci łatwiej!
Milczą. I znów ona: Ty w ogóle nie bierzesz pod uwagę, jak bardzo w wydaniu domowym odbiegam od twoich wyobrażeń.
Przyglądam się dokładniej. Delikatna, dziewczęca, o przezroczystej skórze. W ubiorze staranna i elegancka, a jednak śliwkowe paznokcie – trochę szalona. Jej oczy już błyszczą. On ją złości....