Oto nierozwiązywalny dylemat: z jednej strony nieprzychylne Andrzejowi Dudzie środowiska polityczne i medialne będą recenzować każdy jego ruch pod kątem tego, czy nie sprzyja PiS-owi. Z drugiej strony prezydent wie, że nie może się odciąć od swojego obozu. Jak każda głowa państwa ma świadomość, że obowiązujące prawo zmusi go za pięć lat do tego, by w związku z kampanią wyborczą zapukać do drzwi prezesa PiS-u (ktokolwiek będzie tę funkcję pełnił), a potem poprosić o kilkanaście milionów złotych i postawienie na nogi całego partyjnego aparatu. Czyli że będzie musiał zrobić dokładnie to, co pół roku temu zrobił tak krytykowany przez swoje ugrupowanie Bronisław Komorowski.

Przypomnijmy: Komorowskiego oskarżano, że był notariuszem PO. Sęk w tym, że gdyby zerwał ze swoim środowiskiem, nie miałby jak zrobić kampanii. Paradoksem jest zresztą także to, iż jedną z głównych przyczyn...