Wszyscy wyczuwamy ciężar gatunkowy tych słów; wielokrotnie widzieliśmy je wypisane i ilustrowane w chrześcijańskiej ikonografii; zapewne nie raz wyśpiewywaliśmy je w pieśniach i religijnych piosenkach; wracały do nas podczas modlitwy.

Dobrze, że Liturgia każe nam je ponownie usłyszeć – poczuć ich siłę i świeżość, i zaczerpnąć z nich jeszcze raz, jak ze źródła.

Warto zobaczyć sytuację, w jakiej te słowa padły. Jezus wypowiada je na ostatniej wieczerzy – na moment przed swoim odejściem. Atmosfera jest napięta. Uczniowie przerażeni. Jezus widzi ich strach, i dwukrotnie mówi do nich: „Niech się nie trwoży serce wasze!” (J 14, 1 i 27). Co możesz uczynić, gdy masz do czynienia z człowiekiem, który się boi (a strach apostołów jest strachem poważnym – przed śmiercią: Jego śmiercią, ale i ich. Nie wiedzą, co się wydarzy, i są pełni lęku)? Jak możesz pomóc? Jakie jest lekarstwo...