1.

Ta ciemna linia lasu
za senną taflą jeziora
(chyba ją jeszcze widzisz
w przedwieczornej szarówce?),

nad odległą taflą wielkiego jeziora,
której nigdy nie odważyłeś się przebyć,
albo po prostu zabrakło ci czasu,

ta tafla, którą zda się
wygładził oddechem sam Bóg Łagodności,
by odbijała postrzępiony horyzont;

ta ciemna linia lasu,
odbita i zdwojona w szklanej tafli
wielkiej wody, to tak naprawdę jedyny cel,
do jakiego w życiu zmierzałeś.

Nie zaszczyty, tytuły, sława
i pieniądze, miłość kobiet
i przyjaźń mężczyzn. Wszystko to miraże.
Rozpłyną się i odlecą,
zanim zdążysz zapomnieć
imiona kobiet, stanowiska
szwagra i nazwy orderów.

2.
A ona będzie trwała
na drugim brzegu jeziora,
zawsze na horyzoncie,
zawsze nieosiągalna....