Bezrobocie, związki partnerskie, książka „Lękajcie się!”, zagrożone pieniądze (na budowę dróg), Smoleńsk – wciąż rozjątrzony, chrześcijańskie wartości w odwrocie, Somalia, Iran i... Wielki Post. A oni? O tańcu!
Kiedy Jan Paweł II po raz pierwszy odwiedził w 1980 r. Zair, widziałem tam nieustannie, jak ludzie tańczą. Wyjaśniono mi, że to dlatego, bo u nich wszystko się wyraża tańcem. Kiedy mój zakonny współbrat, Amerykanin o polskim nazwisku Gerald Ornowski, obejmował na Alasce parafię w interiorze (interior to bezkresna tundra, z rzadko rozsianymi osiedlami), powiedziano mu, że na powitanie ma zaprezentować swój duszpasterski program... tańcem. W latach 70. w Paryżu oglądałem japoński spektakl o wybuchu bomby atomowej. Była to przejmująca taneczna pantomima (nie balet!), bardziej wymowna niż jakiekolwiek słowa. Wiele razy widziałem tańce na wielkich papieskich...