Na szlaku odkrywanej wiary można z programowym sceptycyzmem przyjmować wszystkie fakty, które niszczą uporządkowany wcześniej obraz świata. Problem w tym, że Chrystus oczekuje od nas czegoś więcej niż znajomości związków wynikania logicznego. W Jego logice istotna jest miłość, ufność i międzyosobowa więź, która wychodzi daleko poza racjonalne argumenty. Aby wejść w przedziwny świat Jego paradoksów, widocznych choćby w Ewangelii błogosławieństw, trzeba odejść od oczarowania prostotą logicznych dedukcji. Trzeba pamiętać, że On przychodzi jako chleb, by ukoić głód naszej duszy. Nie łudźmy się, że do ukojenia tego głodu wystarczy zorganizować konwersatorium interdyscyplinarne, które określi jakość i skład mąki służącej do wypieku chleba.