Tego sezonu Piotr Mazurek (na morzu od małego, jego ojciec zakładał wspólnotę rybacką już w 1945 r.) z położonego niedaleko Mielna portu w Unieściu nie zaliczy do udanych. Wyremontowany za blisko 100 tys. zł kuter błyszczy w słońcu świeżą farbą, nowe siatki leżą w kącie rybakówki. Limit na odłów ryby nawet przyzwoity, dałoby się wyżyć. Pośrednik dzwoni, wypytuje, co przywiózł z morza.

A dorsz w tym roku w strefę przybrzeżną nie przypłynął. Były i takie połowy, kiedy Mazurek wyjmował z siatek pojedyncze sztuki. Limitu pewnie nie wykorzysta, co oznacza, że w przyszłym roku dostanie mniejszy.

Mazurek, rybak przybrzeżny, chudy, wypracowany, ze szczecinowatym wąsem, naprawia sieci i tylko kręci głową. Na Bałtyku, powiada, wielki bałagan. Bo ryb coraz mniej, a chętnych do połowów nie ubywa. Rozporządzenie goni rozporządzenie, rybacy skłóceni. Może trzeba było zrobić, tak jak...