Byli heretykami, odstępcami, kacerzami, czym tam jeszcze. Przyjmowali luterską wiarę nie dla piękna wywodu teologicznego, ale dla jego prostoty.
 

Detale burzy
Każdy się bał każdego. Jedynie moja matka i matka mojej matki, babka Czyżowa, nie bały się niczego. Im więcej się nie bały – tym bardziej ich się bano. Mówię o ziemskiej perspektywie. Na ziemi nie ma takich zjawisk, postaci czy procederów, których by się bały. Np. czy moja babka albo moja matka bała się depresji? A może któraś z nich miała depresję? Myśli samobójcze? Smutne były? Albo czy ich smutek był klasyfikowany, opisywany i tytułowany? Jeszcze jakaś dolegliwość? Chyba nie. Jakaś choroba w funkcji strachu? Albo na odwrót?

Obie – teraz sobie przypominam – boją się burzy. Babka Maria nie żyje od przeszło dwudziestu lat, ale wciąż ją widzę, jak nieruchomieje na ławie w kuchni i czeka...