Czwartego kwietnia odprowadziliśmy na cmentarz w Sławkowie Stanisława Dróżdża. Nieczęste są takie pogrzeby, w których miasto i jego mieszkańcy czczą swojego poetę: szliśmy konduktem za orkiestrą ochotniczej straży pożarnej wąskimi ulicami starego Sławkowa - rodzina, sąsiedzi Stanisława, władze miasta, kuratorzy i dyrektorzy galerii - czując, że uczestniczymy w obrządku pożegnania tego, który chociaż od dawna mieszkał we Wrocławiu, jak mało kto tworzył przestrzeń tego właśnie miejsca.

Długa była odczytana w kościele p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego lista nazwisk i wspólnot sąsiedzkich, które w intencji Stanisława zamówiły Msze święte, tydzień w tydzień, aż po koniec czerwca. Ten przysłowiowo "trudny", "hermetyczny" artysta był "ich" poetą. To największy zaszczyt, jaki może spotkać artystę. Poeta niewielkiego polis (lecz czy Grecy nie nalegali, aby miasto...