Z pewnego midrasza dowiadujemy się, że „[Kain] natychmiast powstał i przyznał się przed Świętym, niech będzie błogosławiony, jak powiedziano: »moja wina jest zbyt wielka, bym mógł ją unieść« (Rdz 4, 13). [Kain] rzekł: Władco Świata! Cały świat znosisz, a mojej przewiny nie zniesiesz? Napisałeś przecież: »który bóg jest jak ty, [który] znosisz grzechy i przechodzisz ponad przewinami« (Mi 7, 18). Wybacz mi więc mój grzech, bo jest on wielki. [W ten sposób Kain] od razu znalazł łaskę w oczach Świętego, niech będzie błogosławiony”. Skruchy od Kaina nauczył się Adam, jego ojciec, i wyznał swoją winę wobec Boga.

Kain wygnany ze swej ziemi (ojciec i syn skazani zostali na wygnanie; to jest prefiguracja żydowskiego losu) bał się o życie i wtedy Bóg położył na Kainie znak. Istnieją setki interpretacji tych słów. W nich odbija się historia ludzkich nienawiści, uprzedzeń i podłości....