Najpierw rysujemy koło. Potem dzielimy je na kawałki. Jak ciasto albo pizzę. Tutaj Andrzej Duda, tu Rafał Trzaskowski, tu kandydat lewicy, tam prawicy, a tu swój skrawek wyciął zupełnie nowy zawodnik bez politycznej afiliacji. Znamy ten obraz z telewizji. Tyle że tym razem to nie wykres kołowy pokazujący rozkład poparcia. To bardziej źródłowy od niego, niewidoczny zazwyczaj diagram ukazujący podział przestrzeni znaczeń.

W ten sposób w kampanii wyborczej kandydaci dzielą między siebie kolory, hasła, typy charakterologiczne, stanowiska wobec kluczowych kwestii polaryzujących opinię publiczną, a także, w coraz większym stopniu, media i gatunki wypowiedzi. Ten jest ulubieńcem telewizji, tamten świetnie sobie radzi na Face­booku, inny wreszcie najlepiej odnajduje się na kameralnych, bezpośrednich spotkaniach z wyborcami. Dla kogo zabraknie miejsca, ten odpada z gry.

Ten...