Jestem w wieku młodego żółwia z Wysp Galapagos. To osobiste wyznanie sugeruje, że studiowałem w czasach „średniego Gomułki”. Raczej rzadko wracam wspomnieniami do Łodzi tamtych lat. Nie jest to moje rodzinne miasto i pamięciowe powroty obejmują tylko Uniwersytet Łódzki, na którym spędziłem pięć wspaniałych lat, i grupę przyjaciół, zastępujących mi w tamtych czasach nieobecną rodzinę. Niewiele wiedziałem o mieście, które miało stać się moim miastem z wyboru. Metafizyczne uczucia łączyły mnie z zupełnie innym miejscem, opisanym przez Stefana Chwina w „Złotym Pelikanie” jako miasto nad „zatoką zimnego morza”. Nigdy właściwie nie zastanawiałem się nad swoim stosunkiem do Łodzi i nie sądziłem nawet, że kiedykolwiek ten problem będzie zaprzątał mój umysł. Zycie jednak to nie tylko „krótki sen”, jak śpiewa Stanisław Sojka, życie lubi sprawiać niespodzianki. Czasami potrafią one w dużym...