Takie opowieści nosi się w sobie przez całe życie. I niewielu udaje się je spisać. A nielicznym – znaleźć dla nich formę. Tak jak to zrobił Jerzy Szperkowicz.

„Dojrzewanie do tej podróży zajęło mi ponad pół wieku – pisze. – Przez wiele lat myśl o powrocie do miejsc dzieciństwa była jak włożenie ręki w ogień. Do dzisiaj każde otarcie się o Dubowe sprowadza skurcz bólu”. Majątek Dubowe przed wojną znajdował się na wschodzie województwa wileńskiego, dziś to północna Białoruś. Podróż, o której mowa, i z której relacja trafiła do książki, odbyła się w roku 2000. Więc reportaż? Tak, ale przede wszystkim z wyprawy do własnej, bolesnej przeszłości. Wyprawy trwającej wiele lat.

„Ta moja książka to jest nie tylko rodzaj autobiografii – mówił autor Michałowi Nogasiowi w „Magazynie Gazety Wyborczej”. – To jest w ogóle opowieść o kresowej Polsce, o rodzinach takich jak moja... To...