Tak niewiele można zrozumieć - tylko strach

w ukochanych oczach, zapis ślepych ścieżek ewolucji,

wiarołomne powiewy wiatru. Nocą obłąkane słowiki

wyśpiewują naszą biografię, niemy układ upływających

sezonów. Umieramy jako jaszczurki, rodzimy się

jako żyrafy i hipopotamy. Spod zdartej farby prześwituje

biel blejtramu. Tło wirujących galaktyk jest

czarne.

*  *  *

Niepozorny szkic rozrasta się, rozczapierza, a w końcu

zapętla i pochłania własne wnętrze. Drugie dna

nie istnieją. - Po codziennym trudzie nie mamy już siły

odwracać rusztowań na lewą stronę, budować śródnocnych

piramid, pociągać za linki latawców. Szukam po omacku.

Przebieram w...