Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Armenia łączy się tu w konstelacyjne układy z państwami Europy Środkowej i Wschodniej – obarczonymi równie trudną historią i wcale nie tak stabilną teraźniejszością. Na takiej mapie wiersz może być ironicznym narzędziem obłaskawiania grozy świata, gdyż dzielenie na wersy czyni rzeczywistość prostszą. Częściej jednak jest ostrzem wymierzonym przeciwko różnym społecznym zachowaniom i postawom: „Wróć do wycieczkowego busa (...) / udając, że nic nie widziałeś”. Między wierszami krytycznymi, nastawionymi na budowanie społecznej panoramy, pojawiają się pojedyncze głosy, mierzące się z indywidualną historią i zmieniającym się kształtem rzeczywistości. Wiersz „Dowód (nie)osobisty” to wyznanie kogoś, kto urodził się w nieistniejącym już kraju. Historia jest być może surogatką, ale za to poezja umożliwia wypowiedzenie (nie)osobistości. ©
Tatev Chakhian, DOWÓD (NIE) OSOBISTY, przeł. Haik Howannisjan i Paweł Sakowski
TATEV CHAKHIAN (ur. 1992) jest ormiańską poetką, artystką wizualną, tłumaczką i redaktorką, laureatką kilku nagród literackich, przyznawanych w Armenii i w Polsce. Jej wiersze zostały przełożone m.in. na język niemiecki, polski, perski i rosyjski. „Dowód (nie)osobisty” (2016) to jej pierwszy tom poetycki.