Gdzie nie spojrzeć, we wsi wszędzie jabłonie, chociaż tu i ówdzie także wiśnie i krzewy borówkowe. Jedna droga, jeden krzyż, jeden sklep. Obok przypominająca garaż świetlica w budynku po hydroforni. Przez pewien czas stał pusty i niszczał, więc mieszkańcy – już od dziesięciu lat pobudzani do działania przez swoją sołtyskę – wystąpili o jego użyczenie.

Potem czekali, bo urzędnicy bali się, że może z tego wyniknąć jakiś problem lub rewolucja. W końcu się udało, podpisano umowę. Świetlica nie zaczęła jednak funkcjonować z marszu – budynek był w stanie surowym, brakowało podłóg, tynku. Ktoś potrafił położyć kafelki, ktoś był chętny, by pomalować – i tak udało się wszystko wyremontować z potrzeby posiadania wspólnego miejsca.

– Zanim to nastąpiło, wiedliśmy życie tułacze, gnieździliśmy się po domach i garażach mieszkańców – wspomina Małgorzata Dąbrowska, sołtyska wsi Bończa...