Tomasz Wasilewski od dekady stara się emancypować obyczajowo polskie kino. Tworzył świat wyimaginowany albo umowny, za to finezyjnie sfotografowany, naznaczony tajemnicą, z wyraźnym autorskim dotknięciem. Tak jest i tym razem. „Głupcy” celowo rozmijają się z życiowym prawdopodobieństwem, kreując na ekranie własną nierzeczywistość. Wabią estetycznym udziwnieniem, po czym przeczołgują, nurzają w niepewności i w końcu porzucają bez żadnej asekuracji, z rosnącym ładunkiem wątpliwości i pytań.

Na początku dominuje czyste zaciekawienie. Dlaczego sześćdziesięcio­paroletnia Marlena (gra ją wybitnie Dorota Kolak) i dużo młodszy od niej mąż Tomasz (Łukasz Simlat) ukrywają się w magicznym domu nad morzem? Dlaczego ona odcięła się od najbliższych? Co sprawiło, że kiedy wreszcie dochodzi do rodzinnego spotkania, jej córka Magda (Katarzyna Herman) zachowuje się jak obca? A spotykają się w...