Wątpię, by "Szpieg" Tomasa Alfredsona zdobył masową publiczność. Wpisy na forach omawiających filmowe nowości zdają się to potwierdzać: nudny, niezrozumiały, zbyt skomplikowany, nic się nie dzieje. W odróżnieniu od głosów krytyków - ci wychwalają film pod niebiosa, głosząc perfekcyjną reżyserską robotę, mistrzostwo aktorów (z Garym Oldmanem na czele) i klimat, budujący wciągający szpiegowski dreszczowiec. No cóż, to film dla ludzi albo w dojrzałym wieku, albo inteligentnych - czyli prawdziwa rzadkość w kinie. Ponieważ zaliczam się do pierwszej grupy, powiem od razu: to wybitny film, nakręcony na podstawie wybitnej książki i wybitnie zagrany.

"Szpieg" ma w sobie coś z teatru: stabilne i długie prowadzenie kamery, wszystko, co najistotniejsze, dzieje się we wnętrzach, w kameralnych planach, wśród wąskiego kręgu ludzi. Świat Anglii lat 60. odtworzony z muzealną...