Trudno wnioskować o dobrobycie narodów na podstawie dochodu narodowego" - pisał w 1934 r. do Kongresu USA Simon Kuznets, twórca nowego wskaźnika ekonomicznego: Produktu Krajowego Brutto. Kilka dekad później, na fali liberalizmu, PKB awansował do rangi wyroczni powodzenia lub niepowodzenia polityki gospodarczej poszczególnych państw.

Dopiero ostatni kryzys finansowo-gospodarczy sprawił, że dziwaków, którzy sugerowali podejście alternatywne, zaczęto słuchać uważniej. Niektórzy z nich są zresztą przekonani, że to także fetyszyzacja PKB przyczyniła się do kryzysu: w pogoni za maksymalizacją dochodu swych krajów, politycy mieli tracić z oczu inne wskaźniki (np. zadłużenie) i nie reagowali w porę na drżenie konsumpcyjnej piramidy.

W szczycie krachu francuski prezydent Nicolas Sarkozy uznał, że czas "uwolnić się od magii cyfr", i powołał armię...