Mądry Kohelet, obserwując zmiany zachodzące w przyrodzie, potrafił wyprowadzać wnioski o ludzkim pielgrzymowaniu do wiecznego domu. Obserwując kwiaty drzewa migdałowego i zmiany w zachowaniu szarańczy, potrafił antycypować refleksję Heideggera, w której całe życie ludzkie stanowi Sein-zum-Tode - bycie ku śmierci. Pamięć o tym wewnętrznym ukierunkowaniu naszych działań wymaga od nas postawy Bożego długodystansowca, który potrafi zachować należytą proporcję między świadomością kresu swej drogi a pejzażem z pękającymi kaparami.

Problem w tym, że dla naszego pokolenia nadzwyczaj atrakcyjne stały się krótkie dystanse, zaś pokrzykiwania niedojrzałych łowców sukcesu można usłyszeć znacznie łatwiej niż odgłos pękania dojrzałych kaparów. Mądrość Koheleta i zaduma nad światem znaczonym przez stygmat dyskretnego przemijania schodzą wtedy na plan dalszy. Atmosfera...