Konflikt z mieszkańcami Samarii nie zniszczył jednak piękna poetyckiej rozmowy Jezusa przy studni Jakuba. Nie trzeba szukać prostych ocen, które dałoby się odnieść do wszystkich mieszkańców Samarii. Trzeba pamiętać, że w życiu będą nieuchronnie sąsiadować ze sobą piękno i brzydota, dobro i zło. Doświadczenie zła nie powinno niszczyć naszego odczucia poezji świata. Jezus zachowa dla swoich uczniów pozytywny obraz Samarii, choćby w przypowieści o miłosiernym Samarytaninie. Święty Jan, który w zdenerwowaniu sugerował, by ogień spalił wioskę niewdzięcznych Samarytan, przekaże po latach w swej Ewangelii niepowtarzalny w swym pięknie opis rozmowy przy studni. Nie trzeba więc dramatyzować, gdy spotkamy się z niezrozumieniem, jak Jezus w samarytańskiej wiosce. Trzeba natomiast chronić odblaski słońca i mądrości odkryte wcześniej w tym samym pejzażu.