Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Ojcze Święty, nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, by świat uwierzył, że Ty Mnie posłałeś” (J 17, 20n).
Widziałem spełnioną tę modlitwę Pana Jezusa. Widziałem ją spełnioną w... Liverpoolu. Są tam dwie katedry: jedna anglikańska, druga katolicka. Katedrę anglikańską projektował katolik; katedrę katolicką – anglikanin. Są połączone jedną ulicą: Hope Street (ulica Nadziei).
W latach 80. i 90. ubiegłego wieku w katedrach tych posługiwali: jako biskup anglikański David Sheppard oraz Derek Worlock , arcybiskup katolicki. Razem głosili rekolekcje, razem publikowali książki, razem prowadzili duszpasterstwo akademickie i – razem ze swoimi studentami – wychodzili na ulice Liverpoolu, by posługiwać bezdomnym i ubogim. Razem przewodniczyli uroczystościom kościelnym, np. konsekrując kościoły.
Abp Grzegorz Ryś: Słowo Boże jest przerażone perspektywą powrotu do już odrzuconego grzechu. Bójmy się cofać z drogi już przebytej >>>>
Dziś w połowie Hope Street miasto postawiło im pomnik. Biskupi Sheppard i Worlock sportretowani zostali na dwóch skrzydłach otwartych drzwi. Rzeźbom towarzyszą liczne cytaty – niektóre wzięte z ich książek, ale większość z wycinków prasowych, które na bieżąco dokumentowały ich działalność. Jeden z nich zapamiętałem szczególnie: mówił, że posługa tych dwóch duchownych stanowiła w życiu Liverpoolu „zmianę i wyzwanie”. Ich „bycie jedno” przyniosło prawdziwą „zmianę” – w mieście, o którym wszyscy na Wyspach mówią: „trudne”.
Co stoi na przeszkodzie, aby Jezusowa modlitwa o jedność objawiła się w naszym życiu z równą siłą, by zaowocowała w naszym życiu równą determinacją dla ekumenizmu? By ten przestał być w naszym Kościele postawą opcjonalną (jest, to dobrze; nie ma – drugie dobrze). Co zrobić, byśmy potraktowali Jezusową modlitwę arcykapłańską jako słowo dyscyplinujące naszą codzienność ewangelizacyjną, a nie wyłącznie tydzień modlitw o jedność chrześcijan?
Niektórzy mówią, że nie mamy po temu domkniętych formuł teologicznych. Inni twierdzą, że nie mamy po temu odpowiednich i właściwych struktur. Oni też nie mieli. To nie struktur nam brakuje. Brakuje nam miłości.
Brakuje nam przekonania (równie głębokiego, co praktycznego), że my, wszyscy chrześcijanie, jesteśmy dla siebie wzajemnie siostrami i braćmi – że jesteśmy dziećmi jednego Ojca. Taka jest perspektywa, którą otwiera nam Jezus, kończąc w Wieczerniku modlitwę arcykapłańską. Mówi: „Objawiłem im Twoje Imię”. Jakie Imię Boga objawia nam Jezus? Odpowiedź brzmi: „Ojciec”.
Ten, kto w Bogu odkrył Ojca, ten musi w innych chrześcijanach zobaczyć swoje siostry i braci. Ekumenizm nie sprowadza się do jedności strukturalnej (czyli zewnętrznej); jest najpierw jednością miłości. Wtedy też przynosi, jako owoc, skuteczną ewangelizację.©
