Częścią jakiej wiedzy jest ta konkretna religia - chyba historii. Mój syn będąc w gimnazjum zadął pytanie czy może zrezygnować z religii i zacząć chodzić na etykę. Zgodziłem się i po jakimś czasie zapytałem czy to był dobry wybór i czym się różnią te zajęcia Powiedział - tato - na etyce trzeba myśleć - dawno nie czułem się tak dumny z mojego syna - taki mały a potrafi wyciągać takie wnioski :)

Całkiem fajny ksiądz. Jakoś zupełnie nie zdziwiło mnie, że nauczycielem roku został ksiądz katecheta. Wiecie rozumiecie, sytuacja jest skomplikowana, nabrzmiała, było by dobrze gdyby… . Trochę nazbyt nowoczesnego katechetę wybrali, ale za to w miarę wiarygodnego. Wiem, wiem regulamin plebiscytu jest przejrzysty, a forum decydujące bez skazy. Nobla też się tak przyznaje - bez skazy oczywiście. Jednak gdy z chmur na ziemię powrócimy, religia w szkole to krok milowy uczyniony na drodze do pustych kościołów. Być może przesadzam, ale przykład moich dzieci, utwierdza mnie w przekonaniu, że edukacja religijna w szkole, podporządkowana jest kasie jaka z tego płynie i władzy jaką otrzymali księża, wywierania presji na szkołę, a poprzez nią na rodziców i dzieci. Jesteśmy narodem niezwykle przekornym z głęboko zakorzenionym antyklerykalizmem, takim zaściankowym, ludowym, podszytym strachem. Już widać gołym okiem, że ta cała religia czkawką się odbija.

to było oczywiste od samego początku, i nie z hipotetycznej narodowej przekory to wynika, ale z fałszu i obłudy twórców zamysłu, zainteresowanych li tylko m i l i a r d a m i z budżetu i prymitywną i n d o k t r y n a c j ą - już sama metoda, jaką kościół się posłużył wpychając religię do szkół obrzydliwa i h a n i e b n a, rezultaty zaś są spektakularne i warte cierpliwego obserwowania

Drogi księże, jeżeli mama księdza pochodząca z Jasła, z Podkarpacia, opowiadała, że w latach 80 na tamtych pobożnych terenach na religię do parafii przychodziło po 5-6 osób z 30-osobowej klasy, to albo nie wiedziała jak rzeczywiście było, albo ksiądz/ księża uczący religii byli niekompetentni. Ja też pochodzę z Podkarpacia i wiem, że w podstawówkach był zawsze komplet dzieci na religii, a w szkole średniej, się zdarzało, że klasa szła na grupowe wagary, ale wszyscy wracali do kościoła na religię, bo mieliśmy kompetentnych księży katechetów. Teraz sądzę z 100% pewnością, że jeśli wrócimy z lekcjami religii do parafii, to młodzież już w większości nie wróci, bo kościół niemądrymi decyzjami, politykierstwem, pazernością pieniądza, tolerowaniem grzechu u tych co dają kasę i uczestnictwem w grzesznym zachowaniu zniszczy sens wiary katolickiej.

Jestem przeciętnym grzesznikiem, więc proszę mi nie przypisywać: "niemądrych decyzji, politykierstwa, pazerności pieniądza, tolerowania grzechu u tych co dają kasę". Przecenia mnie Pan.

A byłby Pan Szanowny uprzejmy powiedzieć mi cóż takiego uczynił, dla ukrócenia działań tych którzy, swoimi poczynaniami, taki właśnie obraz Kościoła tworzą?

to właśnie p r z e c i ę t n i tworzą atmosferę sprzyjającą r o z b u c h a n e m u już do granic a b s u r d u panoszeniu się kleru w dzisiejszej Polsce, zapełniając regularnie kościelne ławki i sypiąc mu na tacę dają poczucie siły i p r z y z w o l e n i e na jego coraz większą, bezczelną h u c p ę i nieposkromioną, w u l g a r n ą wręcz p a z e r n o ś ć - nie ma się co chwalić przeciętnością w tym przypadku, zresztą czy w jakimkolwiek można?...

ochrzczony w niemowlęctwie, regularnie i n d o k t r y n o w a n y przez kościół katolicki przez kilkadziesiąt lat, wychowywany w rodzinie poddanej takim samym zabiegom, czułem się w tym katolickim świecie jak w niewygodnych butach, ciągle coś uwierało i nie pasowało - przede wszystkim do rozumu, bożego jakoby najcenniejszego daru dla człowieka, ale i do głębokiego poczucia sprawiedliwości, przyzwoitości i zdrowego rozsądku - powoli dojrzewałem do samodzielności, nie jest to proces łatwy po wielu latach ewidentnego prania mózgu jakiemu jesteśmy w kościele poddawani - krok po kroku wyzwalałem się z pęt s t r a c h u przed szczerą i uczciwą wobec siebie samego oceną tej religii i tej instytucji, dzień po dniu pozbywałem się l ę k u przez wiecznym potępieniem i karą za grzech kontestacji - odważyłem się poznawać inne religie i społeczeństwa wokół nich zbudowane, konstruowałem powoli swój własny obraz świata, strukturę, którą akceptowałem i rozumiałem bez zastrzeżeń - a potem poszło jak z płatka, i l u z j a wiary i kościoła jakoby 'chrystusowego", jej wszystkie mity, dogmaty i zaklęcia, wszystko pękło jak bańka mydlana - od tego czasu czuję się po pierwsze w o l n y m od ideologicznego i nakierowanego na uczynienie ze mnie bezwarunkowo posłusznego instytucji niewolnika szlamu p s e u d o w i a r y, wtłoczonego mi do serca i głowy w dzieciństwie, po drugie mam poczucie nie tylko pełnej o d p o w i e d z i a l n o ś c i za siebie i swoje czyny, ale i z perspektywy ładnych już paru lat wolności od religii, oceniam siebie jako lepszego człowieka ⛪ moja ocena celowości i skuteczności nauczania religii w szkołach, w szczególności także domniemanych osiągnięć w tym zakresie ks. Wyżkiewicza, jest chyba oczywista w świetle powyższego ś w i a d e c t w a

W Pana przypadku słowo świadectwo trąci przekorą, ja nazwałbym tę wypowiedź raczej deklaracją ideową. W pewnym sensie religijność przyrównałbym do nałogu w jaki nas wprowadzono w wieku dziecięcym. Jednym z elementów utrwalania nałogu są lekcje religii. Mniejsza o skutki i o cele takiego społecznego działania, bo nie o tym chcę powiedzieć. Rzucając nałóg, a sam przez to przechodziłem rzucając palenie i mam świadomość, że nie jest to porównanie adekwatne, popadamy w skrajności, przesadzamy, wyolbrzymiamy. Musimy zburzyć naszą wewnętrzną równowagę, opartą na dotychczasowych wpojonych rytuałach i jak to powiadał były prezydent Kwaśniewski, wahadło wychyla się ponad miarę w drugą stronę. To staję się uciążliwe dla najbliższych, a przecież tak po prawdzie tylko oni się liczą.

zainspirowała mnie moja znajoma, która dawno temu dawała świadectwo wiary w tv, a dziś jest zakonnicą w jednym z nowych francuskich zgromadzeń - ja tę historię przekazuję z l e k k o ś c i ą wreszcie w o l n e g o i nadzieją, że może innym pomóc w uwolnieniu się - pisząc o wahadle nie wiem, czy opiera się Pan na własnych doświadczeniach czy spekuluje - jest coś na rzeczy, wszak cały nasz świat jest skonstruowany na szkielecie w dużym stopniu zbudowanym z przesłanek religijnych, i pewnie nie tak łatwo pozbyć się ich i de facto zostać z lukami w tej budowli - ja miałem o tyle łatwo, że zdołałem przez lata poznać i zaakceptować zupełnie inne fundamenty światopoglądowe, więc zmiana optyki była bezbolesnym i naturalnym procesem ✍ ale żeby było jasne, motywacja jest jeszcze inna: nie ma nic przeciw nauczaniu Jezusa czy wierze z nim związanej, problem gigantyczny widzę natomiast w działaniu i n s t y t u c j i, która Ewangelie na swój sposób zawłaszczyła i od wieków przy ich pomocy i pod pretekstem Krzyża realizuje cele z nimi absolutnie sprzeczne - jedyny sposób na osłabienie tej instytucji to uwolnienie się od skutków prania mózgów i indoktrynacji jakie wobec nas wszystkich stosuje ✍ [p.s. skoro wzmianka o papierosach: rzucałem alkohol - picie było ciężkim doświadczeniem, ostateczne rzucenie błahostką: rzucałem papierosy - parę tygodni poskramiania ochoty, pierwszy upierdliwy, i tyle - pozbywanie się uzależnienie od religii to czysta p r z y j e m n o ś ć ㋡]