Kino konfliktu – tak można by najkrócej podsumować twórczość Michela Franco, choć przecież każda filmowa fabuła wyrasta z jakichś napięć. Nietrudno o nie zwłaszcza w kraju podzielonym etnicznie i rasowo, naznaczonym społeczno-ekonomicznymi kontrastami i eskalującą na tym tle przemocą. Pełno jej na ulicach, w rodzinie, szkole, w rozmaitych strukturach władzy. Z wyjątkową siłą wybrzmiało to w „Nowym porządku” (Srebrny Lew na festiwalu w Wenecji), gdzie wesele w domu zamożnego przedsiębiorcy stało się punktem wyjścia dla rewolucyjnej dystopii, przechodzącej w obrazy krwawej dyktatury wojskowej. Zarzucano wówczas twórcy, że opowiada wyłącznie z pozycji uprzywilejowanej, za bardzo ulega tak zwanej panice elit i w gruncie rzeczy żeruje na grubych antagonizmach. Jego najnowszy film, „Sundown”, utrzymany jest w zupełnie innej tonacji, zaś konflikt przybiera łudzącą postać ospałej i biernej...