Zobaczyłem wbite we mnie niespokojne spojrzenie i usłyszałem spokojnie ważone słowa: "Father - powiedziała po angielsku - to bardzo dobry Kościół. Dobry dla ludzi sprawiedliwych. Szkoda, że znajduje mało czasu dla niesprawiedliwych". Ani słowa zachwytu o pełnych świątyniach, gorliwości wiernych, sukcesach nauczania religii w szkole, pochwał procesji i nabożeństw. Wczesną wiosną, zamiast rozkwitnąć radością, skamieniałem ze zdumienia w parku na warszawskim Powiślu.

Może moja rozmówczyni była zbyt surowa. Może patrzyła na inne miejsca w Kościele. Może patrzyła na Polskę przez pryzmat Indii. Może... Gdy jednak czytam o tym, jak Jezus powołał na swojego ucznia celnika Mateusza, biesiadował z grzesznikami, jak szemrano i zrzędzono na niego z tego powodu, to myślę, że ta ciemnoskóra zakonnica chciała mi po prostu otworzyć oczy na Ewangelię. Znajdujemy tam słowa: "...