Pośród wielu niepotrzebnych pytań, którymi go zasypano, znalazło się brzmiące tak oto: czy będąc obrońcą niechybnie zwyrodniałego przestępcy, nie boi się on utraty popularności i gniewu ludu? Jest to fundamentalne pytanie ludzi z branży, w której popularność jest podstawą bytu, a ponieważ rzecz odbywała się w okolicach śniadania, było ono elementem programowej, porannej empatii mediów. Bezwzględnie jednak adwokat przybył do studia o nie swojej porze, było to coś na kształt wizyty wampira po wschodzie słońca.

Wieczorem człowiek ów również był widziany w telewizji, w innej nieco stacji. Był już na swoim miejscu. W sposób widoczny nawet jednym okiem, był już gruntownie niepopularny. Dziennikarz, pytając go mniej więcej o to samo, co inny rano, czyli o sprawy tylko pozornie mające cokolwiek wspólnego ze zbrodnią, nie był mu łaskaw. Trudno się dziwić. Poranną empatię zastąpiło coś...