Zarówno w wyborach parlamentarnych, jak i prezydenckich rywalizowały ze sobą w gruncie rzeczy partie i kandydaci na prezydenta wywodzący się z obozu solidarnościowego. Do finału nie doszła ani lewica postkomunistyczna (innej zresztą wciąż nie ma), ani populiści, co oczywiście nie oznacza, że zwolennicy Andrzeja Leppera czy słuchacze Radia Maryja nie przyczynili się do wygranej Lecha Kaczyńskiego. Ale tak naprawdę wygrała tęsknota za opiekuńczym państwem; tęsknota nieobca nawet polskim przedsiębiorcom, bo ich także trawi lęk o przyszłość.

Tak to już jest, że nie lubimy własnego państwa i równocześnie domagamy się, by rozwiązało ono wszystkie nasze problemy. Obietnice składane przez Lecha Kaczyńskiego brzmiały jak widać bardziej przekonująco. Wraz z Donaldem Tuskiem przegrały “elity": kandydatowi PO przychylne były główne media, duże miasta, inteligencja i...