Abram miał 85 lat. Bóg po wojnie królów zawarł z nim kolejne przymierze. Wprowadził go do przyszłych dziejów Izraela. Jego potomkowie mieli 400 lat trwać w niewoli egipskiej, a potem powrócić do ziemi obiecanej, sięgającej aż po Eufrat. Adonaj, Pan świata, obiecał, że Hebrajczycy staną się liczni jak gwiazdy na niebie. Abram był już starym człowiekiem. Jak jego żona Saraj, która miała lat 75. Skarżył się Bogu: „Cóż możesz mi dać, gdy ja schodzę bezdzietny, a dziedzicem domu mego będzie Eliezer z Damaszku” (Rdz 15, 2). Ten sam głos skargi słyszała jego żona. Była bezpłodna. Jego małżeństwo było znów zagrożone. Gdy wszedł do Egiptu, dla swojego ocalenia oddał żonę faraonowi. Teraz żona gotowa była ustąpić łoża niewolnicy, by uciszyć krzyk męża. Dała mu swoją niewolnicę, Egipcjankę Hagar i uczyniła jego żoną.

Hagar otrzymała wyjątkowy status społeczny, niemal równy Saraj. Żona-...