Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Abram miał 85 lat. Bóg po wojnie królów zawarł z nim kolejne przymierze. Wprowadził go do przyszłych dziejów Izraela. Jego potomkowie mieli 400 lat trwać w niewoli egipskiej, a potem powrócić do ziemi obiecanej, sięgającej aż po Eufrat. Adonaj, Pan świata, obiecał, że Hebrajczycy staną się liczni jak gwiazdy na niebie. Abram był już starym człowiekiem. Jak jego żona Saraj, która miała lat 75. Skarżył się Bogu: „Cóż możesz mi dać, gdy ja schodzę bezdzietny, a dziedzicem domu mego będzie Eliezer z Damaszku” (Rdz 15, 2). Ten sam głos skargi słyszała jego żona. Była bezpłodna. Jego małżeństwo było znów zagrożone. Gdy wszedł do Egiptu, dla swojego ocalenia oddał żonę faraonowi. Teraz żona gotowa była ustąpić łoża niewolnicy, by uciszyć krzyk męża. Dała mu swoją niewolnicę, Egipcjankę Hagar i uczyniła jego żoną.
Hagar otrzymała wyjątkowy status społeczny, niemal równy Saraj. Żona-niewolnica zaszła w ciążę. Poczuła się od razu lepsza od swej pani. Saraj zareagowała wyjątkowo wrednie. Harem Abrama zamieniła w pole bitwy tak okropnej, że Hagar uciekła na pustynię. Tam, przy Studni Żyjącego, znalazł ją anioł pański. Nakazał powrót do domu i zwiastował jej przyszłość poczętego dziecka. Nazwał je Izmael (Ismael). Dosłownie imię to oznacza „Bóg wysłuchał”, co sugeruje, że był on spełnieniem Boskiego przeznaczenia. Z jej łona miał się zrodzić naród podobny do dzikiego osła, „ręka jego będzie przeciw wszystkim, a ręka wszystkich będzie przeciw niemu i będzie nastawał na wszystkich pobratymców swoich”.
Za potomków Izmaela uważa się liczne plemiona arabskie. Dziesięć razy wspomina się w Koranie jego imię. Matka i syn mieli zostać pochowani w Mekce. Izmael został obrzezany, gdy miał lat trzynaście, i tym samym objęty przymierzem Abrama z Bogiem. Uważany jest przez żydów za człowieka prawego. Rok później, gdy już urodził się z Sary Izaak, Izmael szydził ze swojego brata i za to został wraz z matką wygnany z domu. Znaleźli się na pustyni koło Beer Szewy. Nie mieli wody. Matka, nie chcąc patrzeć na nieuchronną śmierć syna, usiadła daleko od niego i wtedy pojawił się znowu anioł i zawołał z wysoka: „Wstań, podnieś chłopca i ujmij go za rękę swoją, bo uczynię z niego naród wielki” (Rdz 21, 17). Izmael zamieszkał na pustyni i został łucznikiem. Żonę przywiodła mu matka z Egiptu. Miał dwunastu synów książąt i jedną córkę, która została żoną Ezawa, brata Jakuba. Bardzo się plączą rodzinne więzy.
Druga i piąta próba Abrahama ukazują, czym jest małżeństwo. Związek z Sarą był związkiem opatrznościowym i wyznaczył dzieje ludu Izraela. Hagar nie była zabawką praojca. Nie okazała się matką zastępczą. Spełniła ważną rolę, powstał wielki naród, a jej potomkowie nadal walczą ze swoimi pobratymcami. ©
