Każdy z nas spotkał pedanta, a na ogół mamy go w rodzinie lub wśród ludzi najbliższych. Ja znam kogoś takiego, kto moją szklankę po porannej kawie, która czeka na dolewkę, sprzątnie zanim zdążę się na tę dolewkę zdecydować. Widywałem też w sklepach osoby, które resztę wydaną w drobnych wkładają powoli i sumiennie do osobnych przegródek w portmonetce: na jeden grosz, dwa grosze, pięć groszy, dziesięć groszy i tak dalej. W tym przypadku producent portmonetek zadbał o zapotrzebowanie ze strony pedantów. Jeżeli wchodzimy do biura uczonego, lekarza czy prawnika i na biurku nie ma nic prócz kilku równo ułożonych różnokolorowych pisaków, to czujemy nieokreślony niepokój i odruchowy brak zaufania. Pedanteria bowiem nie tylko jest wadą, ale i zagrożeniem dla wszystkich tych, którzy pedantami nie są. Pedant jest z reguły złym pracownikiem, złym kochankiem, mężem czy ojcem, pedant...