Przed bazą wojskową w Keppapilau siedzi kilkadziesiąt osób. Po jednej stronie drogi rozstawili duży namiot, po drugiej zainstalowali polową kuchnię. Rozłożyli transparenty. Do ogrodzenia bazy nie mogą podejść, więc protestują jakieś sto metrów od bramy. Tej, za którą została cała ich wieś.

Armugam Vellaydampillai, hinduski duchowny i jeden ze stojących pod bramą, jest wzburzony. – To była duża wioska. Domy, pola, świątynie, szkoła, przedszkole z placem zabaw, biblioteka, hala targowa, dwa cmentarze... – wylicza. – A teraz wojskowi podobno budują tam ośrodek wypoczynkowy dla swoich rodzin. Nie dostali żadnych zezwoleń, a nam mówią, że protestując blokujemy im drogę. To oni blokują naszą drogę!

Któregoś dnia dawni mieszkańcy zastawili ciężarówkami wyjazd z bazy. Oficer krzyknął, że jeśli się nie wyniosą, żołnierze będą do nich strzelać. Skończyło się na wezwaniu...