W powszechnym stereotypie tożsamość żydowską budowała przede wszystkim literatura. Sztuki piękne i architektura miały niewielkie znaczenie. Powody wydają się oczywiste: naród ten setki razy w swej historii przepędzany był z miejsca na miejsce, a łatwiej było zabrać ze sobą księgę (gdy wszystko wokół płonie, można po prostu zachować ją w pamięci) niż obraz czy budynek.

Najsłynniejsze nawet synagogi, te sefardyjskie, nie dorównują urodą średniowiecznym katedrom. A pewną nonszalancję Żydów wobec architektury zdają się potwierdzać zarejestrowane telewizyjnymi kamerami obrazy z ostatnich miesięcy: oto osadnicy ze Strefy Gazy konsekwentnie niszczą swoje domy, wiedząc, że - jak po wielekroć w przeszłości - nigdy już do nich nie powrócą.

Jak Księga

Myślenie to jest jednak uproszczone. By je obalić, wystarczy jeszcze...