10 listopada 1979 r., w stulecie urodzin Alberta Einsteina, Jan Paweł II przyjął 80 członków Papieskiej Akademii Nauk – skądinąd instytucji, w której katolicy stanowili mniejszość. W wygłoszonym wówczas przemówieniu porównał Einsteina z Galileuszem, przypominając jednocześnie, że ten drugi wiele wycierpiał ze strony ludzi Kościoła i organizacji.

Dalej padły znaczące słowa: „Pragnę, aby teologowie, naukowcy i historycy, ożywieni duchem szczerej współpracy, pogłębili badania nad sprawą Galileusza, lojalnie uznając błędy którejkolwiek ze stron, przyczyniając się tym samym do zniknięcia nieufności, które dla wielu umysłów bywają wciąż jeszcze przeszkodą do owocnej zgody między nauką i wiarą, między Kościołem i światem”.

To przemówienie miało wyznaczyć jeszcze jedną ścieżkę nowego pontyfikatu: dialog między nauką a wiarą. Dialog konieczny, bo w rozdarciu między tymi dwiema...