Na pierwszy rzut oka optymizm jest znacznie mniej uciążliwą i godną potępienia wadą niż pesymizm. Nie zawsze tak jednak jest. Optymizm jest w istocie podobny do pesymizmu, ponieważ wynika również z braku roztropności i z mylnej oceny rzeczywistości, mylnej w wyraźnej, a czasem wręcz dramatycznej formie. Optymistami jest bardzo wielu spośród tych, którzy oczekują od życia, że przydzieli im nieproporcjonalnie wiele szczęścia. Optymiści sądzą nie tylko, że wszystko się uda, ale co więcej, że ludzie im bliscy znajdą się dzięki ich działaniom w lepszej sytuacji. Rozumują tak jak ten, kto napada na bank i jest pewien, że nie zostanie złapany. Jednak ojciec rodziny-optymista, który jest przekonany, że jego kolejne pomysły na zarobienie na życie na pewno się sprawdzą i który plajtuje lub bankrutuje wielokrotnie, może być bardzo miłym i ciepłym człowiekiem, ale ludzi mu bliskich doprowadza do desperacji.