Jezus powiedział do faryzeuszów i do uczonych w Prawie: Biada wam, ponieważ budujecie pomniki prorokom, a wasi ojcowie ich zamordowali. (…) Biada wam, uczonym w Prawie, bo wzięliście klucze poznania; sami nie weszliście, a przeszkodziliście tym, co wejść chcieli. Gdy wyszedł stamtąd, uczeni w Prawie i faryzeusze zaczęli gwałtownie nastawać na Niego i wypytywać Go o wiele rzeczy. Czyhali przy tym, żeby Go pochwycić na jakimś słowie” (Łk 11, 47-54). W powyższym tekście można wskazać trzy (a nawet cztery) mechanizmy myślenia i działania zdolne zastopować dynamizm Ewangelii.

Pierwszy to redukcja pamięci o męczennikach i prorokach do wybudowania pomnika. „Postawiliśmy pomnik” – ma oznaczać: pamiętamy ich czyny i słowa; wartości, które głosili, i za które oddali życie. Pogłębiamy ich rozumienie. Kontynuujemy i pomnażamy! Czy na pewno? Co lepiej i dalej popycha dzieje Ewangelii:...